Abstract
W artykule omawiam najważniejsze cechy nowych mediów i postmediów, konteksty społeczno-kulturowe, w których istnieją oraz pokazuję, jak wpływają one na funkcjonowanie dyskursu społecznego. Staram się udowodnić, że nowe media, a zwłaszcza media społecznościowe, wzmacniają tendencje charakterystyczne dla klasycznych mediów, czyli zjawiska ideologizacji przekazu oraz atomizacji wspólnot użytkowników. Pokazuję, iż dawne przekonania o braku kontroli w Internecie, jego emancypacyjnym charakterze, otwartej strukturze, zdecentralizowaniu, rozproszeniu i niehierarchicznym charakterze komunikacji jawią się dziś jako poglądy utopijne. Zamiast tego mamy do czynienia z kryzysem reprezentacji i referencji, emocjonalnym, doznaniowym użytkowaniem, funkcjonowaniem baniek filtracyjnych, autonomicznym działaniem algorytmów i botów, nadzorem prywatnych korporacji medialnych oraz nagminnym rozpowszechnianiem fake newsów.
Go to publication