W związku z dużym zróżnicowaniem metod badań nad autyzmem autorka dostrzega potrzebę pogłębionej refleksji metodologicznej przed planowaniem badań własnych, dotyczących kompetencji semantyczno-leksykalnej dzieci z autyzmem. W tym celu, za pomocą metody analizy i krytyki piśmiennictwa, zmierza do omówienia wybranych problemów teoretycznych i sformułowa-nia wniosków do badań własnych. Konkluduje, że badanie kompetencji językowej w autyzmie wymaga wytężonej pracy koncepcyjnej, w tym pogłębionej refleksji metodologicznej; dysponowania umiejętnościami praktycznymi składającymi się na warsztat naukowy oraz świadomością epistemo-logiczną. W końcowej partii szkicuje plan badania rozumienia czasowników przez dzieci z autyz-mem.